Al een paar maanden organiseert Siel wekelijks een samenkomst voor werkzoekenden - Co-Spiration. Online en offline wisselen ze uit over hun ervaringen, delen zij vacatures en blijven ze in contact om elkaar te steunen in de zoektocht naar de juiste job.
Persoonlijke zoektocht
Via een vacature eind vorig jaar leerde ik Co-Searching kennen. Op dat moment begon ik net aan een inspirerende zoektocht naar een nieuwe job. Hoewel, toen ervaarde ik dat nog niet op die manier. Het is pas nu, door er retrospectief op terug te kijken dat ik besef hoeveel inzichten ik de afgelopen maanden heb opgedaan. Door uitwisseling, me te laten meeslepen, nieuwe mensen en bedrijven te leren kennen. Daarvoor ben ik enorm dankbaar. Ik had deze periode echt nodig om mezelf beter te leren kennen en te zoeken naar een omgeving die echt past bij mijn waarden.
Collectieve ervaring
Door deel te nemen aan enkele workshops van Co-Searching leerde ik andere werkzoekenden kennen. Een diversiteit aan sectoren, diploma’s, talenten zat samen aan een tafel van een tiental personen. Uit een sessie rond persoonlijkheid bleken er opvallend veel deelnemers met een idealistisch kenmerk aanwezig. Dat zag ik ook in andere bijeenkomsten terugkomen.
Na een uitwisseling met een groep van 2 à 3 uur, bleef ik echter steeds nog wat op mijn honger zitten. Ik vond het jammer dat iedereen nadien terug naar huis ging en in zijn eentje terug verder moest zoeken.
Co-Spiration
Na een gesprek met Annelies (de regioverantwoordelijke voor Co-Searching in Gent) besloot ik om Co-Spiration op te starten, een reeks conversatiegroepen waarbij werkzoekenden elkaar op een meer frequente basis konden inspireren en opvolgen via uitwisseling. Wekelijks is er een online of offline samenkomst en er kunnen dagelijks in de chatgroep vragen gesteld of interessante websites gedeeld worden. Ik leerde echt te begrijpen dat de zoektocht naar werk niet alleen voor mij, maar ook voor anderen heel gecompliceerd en erg genuanceerd is. Het is constant screenen en afwegingen maken. Kortom, water bij de wijn doen. Dé ideale job bestaat immers niet.
Velen zijn op zoek naar een fijne werkomgeving met een zinvolle jobinhoud die afwisseling, vrijheid en uitdaging biedt. De missie en visie van een organisatie en zich kunnen vinden in de kernwaarden blijken ook van groot belang. Een werkplaats dichtbij huis wordt als een meerwaarde gezien, terwijl het uurrooster en de verloning naar verhouding voor een aantal iets minder belangrijk zijn. Enerzijds zie ik veel talent, ambitie én goesting, anderzijds moeten sommige ook rekening houden met een kwetsbaarheid en gevoeligheid voor prikkels. Een balans vinden om het vol te houden, is dan ook cruciaal.
Neurodiversiteit
Het moet gezegd zijn, doorheen de Co-Spirations is de term van neurodivergentie al een aantal keer gevallen: hoogsensitief, autisme spectrum stoornis, ADHD… Een rode draad doorheen het gesprek is dat deelnemers zich vaak niet thuis voelen in dominante hiërarchische en marktgerichte bedrijfsculturen.
Het voelt voor velen echt niet goed zich hierin te stellen en zij die het toch proberen, kost het vaak handenvol energie om dit vol te houden. Met een burn-out of een identiteitscrisis tot gevolg. Het sociale, rechtvaardige, familiale en creatieve aspect zijn des te belangrijker om echt zichzelf te kunnen zijn, maar ook des te schaarser om te vinden.
Intuïtief voelen veel deelnemers dit al aan hun buikgevoel tijdens het sollicitatiegesprek of de rondleiding. Knap is het dan ook als iemand trouw kan zijn aan dit gevoel en kan uitmaken dat die functie of omgeving toch niet bij zich past. Na een veelvoud van gesprekken leer je dan ook veel over jezelf, wat je niet wil maar ook wat je wel wil. De aanhouder wint in het zoeken en experimenteren in een nieuwe omgeving, daar geloof ik heilig in. Alleen kost het enorm veel tijd en laat het proces zich soms van zijn meest grillige en onvoorspelbare kant zien. Het kost dan ook bijzonder veel moeite om in elke negatieve ervaring iets leerrijk en positief te zien. Zo kan je afwijzing of falen bekijken als een verrijking en noodzakelijke tussenstap om te geraken waar je moet of wil zijn.
Keuzestress, gebrek aan steun en faalangst
Opvallend is dat veel werkzoekenden echt een klankbord missen. Ze zijn erg aangewezen op zichzelf en moeten vaak uit wanhoop zelf op zoek naar een persoon die hen toch kan begeleiden. Echter vinden ze niet altijd de juiste of gepaste hulp bij de klassieke instanties. Of nog erger: ze krijgen tegenstrijdige boodschappen die hen in de war brengen en compleet ontmoedigen over welke stappen ze nu dienen te zetten.
Ga je voor vrijwilligerswerk, een betaalde of onbetaalde stage, een job die toch niet zo goed bij je past, … Een goed loon, maar wel een aantasting op jouw persoonlijke waarden. Een aansluitende visie, maar de noodzaak tot aankoop van een auto voor een contract met weinig jobzekerheid. Het is vaak kiezen tussen de pest of de cholera.
Alles wordt met argusogen bekeken, extern beoordeeld en later op een gesprek tot verantwoording geroepen. Dit betekent weinig ruimte tot vrijheid en creativiteit en een enorme druk voor werkzoekenden om de juiste keuze te maken. Op zijn beurt leidt dit dan weer tot faalangst, verlamming en blijven aanmodderen. Dat er niet meer ruimte is om een nieuwe jobinhoud onvoorwaardelijk uit te proberen, is dan ook onwaarschijnlijk jammer!
Als sociaal werker zijnde, wetende hoeveel diensten er zijn op de sociale kaart, vind ik het echt schrijnend dat het sociale vangnet nog zoveel steken laat vallen en niet in staat blijkt om alle mensen op een volwaardige manier op te vangen. Werkzoekenden zijn aan het zoeken en aan het ploeteren om vooruit te geraken. Ze willen heel graag, zitten boordevol talent en inzicht, maar kunnen de juiste omgeving waar dit tot uiting mag komen niet alleen vinden. Meer toegankelijke hulp van een tussenpersoon of van werkgevers die een hand uitreiken naar inclusie zou al een stuk helpen. Bij deze is dit een warme oproep naar een open vizier om het ook eens te bekijken vanuit het standpunt van de zwoegende werkzoekende.
Motivatie, een fonkel van hoop en energie
Intussen heb ik zelf een tijdelijke, inspirerende job gevonden en ben ik hier super blij mee. Vermits het niet voltijds is, zou ik dit graag willen blijven combineren met een tweewekelijkse Co-Spiration. Het geeft me zoveel energie en voldoening om werkzoekenden te motiveren, te inspireren om iets te ondernemen en niet bij de pakken te blijven zitten. Zo zeiden 2 deelnemers: “De informatie rond belang van netwerk, Linkedin en webinars, daar heb ik veel uit gehaald en ga ik mee aan de slag.”, “Ah, ja dat is hier in Gent. Dat wist ik niet. Ik ben gemotiveerd nu om te proberen en heb nieuwe ideeën.”
Elk verhaal en elk parcours activeert mijn sterk empathisch gevoel, maar ook mijn kennis uit het sociale werkveld om de passende informatie door te geven. Ik ben dan ook benieuwd naar hun ervaringen de volgende keer en wat ze hebben gedaan. Daarvoor doe ik het! Om op het einde van de uitwisseling, ondanks de moeilijke zoektocht, toch weer een sprankel motivatie, een glimlach en een twinkel in de ogen te zien. Goesting om verder te gaan, want “als je iets wil veranderen, moet je iets anders doen dan wat je de dag daarvoor gedaan hebt”.
