Net zoals velen onder ons ben ook ik geveld door een burn-out of een bore-out en spendeer ik mijn dagen thuis. Ik had dan ook de tijd om Rutger Bregmans nieuwe boek te lezen, ‘Morele Ambitie’.
Rutger versus Cervantes
In 'Morele Ambitie' roept Bregmans op om talent niet te verspillen aan nutteloze jobs en werk te maken van je idealen. Tijdens het lezen van zijn boek moest ik vaak denken aan Cervantes’ ridderverhaal, ‘Don Quichot'.
Daarin gaat de ridder Don Quichot vergezeld door zijn schildknaap Sancho Panza vechten tegen het onrecht in de Spaanse samenleving van de middeleeuwen. Het is een parodie en schetst de tegenstelling tussen fantasie en werkelijkheid.
Klappen van de wieken
In een van hun avonturen vecht Don Quichot tegen de windmolens, waarvan hij dacht dat het reuzen waren en die hij koste wat koste wilde verslaan. Van daar ken je misschien de uitdrukking ‘vechten tegen de windmolens’, wat betekent dat iemand zich inzet voor een hopeloze zaak.
Het voorwoord van Cervantes’ Don Quichot begint zo:
"Werkloze lezer, zonder erewoord zult ge van me geloven dat ik dit boek, als kind van mijn inzicht, graag had gemaakt tot het mooiste, fierste en verstandigste dat men zich kan bedenken. Maar de natuurwet die zegt dat alles zijns gelijke voortbrengt kon ik niet breken".
Morele ambitie, een parodie?
Is die morele ambitie waarover Bregman het heeft ook zoiets niet dat moet wijken voor de natuurwet dat wij onze maatschappij noemen? Is mijn zoektocht (of queeste) naar een job met morele ambitie niet het mooiste, fierste en verstandigste dat ik kan realiseren?
Laten we ervan uitgaan dat ik een nutteloze job uitoefende en dat ik nu vanop de zijlijn werk moet maken van mijn idealen en mijn roeping moet volgen om onze maatschappij te verbeteren. Dus ging ik aan de slag. Let the quest begin!
Waar zijn die reuzen?
Net zoals Don Quichote nam ik een handlanger (of loopbaancoach Sofie) onder de arm en ging ik op onderzoek naar mijn ideale job, mijn zelfverwezenlijking, mijn droomjob. En ook ik voerde een aantal gevechten tegen zogenaamde reuzen die eigenlijk windmolens waren.
Een van die reuzen (mijn huidige werkgever) die eigenlijk gewoon een windmolen was die verder draaide, deelde me regelmatig een paar klappen uit met zijn wieken. En moest daarna telkens weer opstaan om weer te vechten. Na enige tijd moest ik vaststellen dat ook in deze parodie ik niet verder kon doen.
Wat is dan mijn roeping? Hoe kan ik een meerwaarde zijn voor de maatschappij en me opnieuw nuttig voelen?
Over ambitie gesproken
Bregman haalt in zijn boek veel voorbeelden aan van mensen die baanbrekend werk verricht hebben en hiermee de wereld hebben verbeterd. De ene heeft zo goed als malaria uit de wereld geholpen, iemand anders heeft ervoor gezorgd dat slavernij werd afgeschaft.
Zo'n roeping lijkt me wel meer dan een voltijdse aangelegenheid. Maar ik liet me niet kennen en trok strijdvaardig te paard (ik bedoel op mijn fiets) naar vrijwilligersorganisaties en zo werd ik een vrijwilliger.
Ik blog nu voor Co-Searching, ik doe mee met workshops bij De Maakbare Mens en ben een deelnemer aan NT2-praatcafés waarin anderstaligen hun Nederlands kunnen oefenen.
Ook heb ik met mijn vrije tijd meer tijd voor mijn omgeving en kan ik een praatje doen met een van de buren, of een vreemde op de hondenweide, of leerde ik een Oekraïense familie kennen. Ik heb TIJD voor mensen!
Noem mij naar Doña Quichote…
Ik voelde me heropleven. Ik was niet langer alleen maar de ‘zieke’ in ziekteverlof. Ik had zinvolle bezigheden en vond opnieuw verbondenheid met mijn omgeving. Ik voelde een hernieuwde bron van energie om er weer tegenaan te gaan. Ik was Doña Quichote!
Maar dat thuisblijven is geen eeuwigdurend verhaal, het rendeert niet en wordt niet geaccepteerd in onze maatschappij. De morele verplichting om financieel bij te dragen is het ideaalbeeld. We moeten renderen, we moeten financieel bijdragen.
Ook mijn handlanger, loopbaancoach Sofie zat een beetje achter mijn veren. Dus ja, weer het strijdros op.
Of niet
Ik heb nog steeds geen idee van hoe ik het wil aanpakken met mijn betaalde job en die grote morele ambitie. Iets zegt me dat die zogenaamde reuzen ook gewoon maar windmolens zijn die met hun wieken meedraaien met de wind.
Maar iets zegt me, Rutger, dat die grote morele ambitie ook kan bereikt worden met kleine stappen. En wie het kleine niet eert…
