Een maand lang schreef Jill voor Co-Searching haar verhaal neer als werkzoekende. Na een stilte volgt vandaag het slot van haar verhaal. Nieuwsgierig naar wat er ondertussen is gebeurd? Wordt het een happy end? Lees vooral verder!
Er zijn er die zeggen dat het universum je brengt wat je visualiseert. Het belangrijkste — en tegelijk moeilijkste — is je wens duidelijk te omschrijven. Alle details die je je maar kan bedenken. Het beleven alsof wat je wenst al werkelijkheid is. De frisse geur van zijn haar, oliezachte huid, gespierde veilige armen. Dat hij me doet lachen, me rust brengt, me veilig laat voelen. Mijn Prince Charming. Om te visualiseren heb je richting en focus nodig. Die moet ik blijkbaar weer eventjes scherp stellen, want eigenlijk wou ik het hebben over mijn zoektocht naar een job!
Belangrijkste ingrediënt
Een job die me naast rust en structuur een uitdaging biedt op creatief vlak. Een job waar ik organisatorische skills verder kan uitdiepen, in een gevarieerd takenpakket, met veelvuldig sociaal contact. Dit in een maatschappelijk verantwoorde organisatie, binnen de brede socio-culturele sector. Dit beeld van mijn ideale scenario is niet pardoes uit de lucht komen vallen, al mediterend op een berg in de Himalayas, om vier uur in de morgen, omringd door chantende monniken. Hoe kon ik dan zo precies neerschrijven hoe een goeie job er voor mij uitziet? Het belangrijkste ingrediënt was focus. À la Ottolenghi wist ik daarmee het recept van de zoektocht tot een meersterreneinde te brengen.
Recept voor een voedzaam gerecht
De eerste stap voor mij was weten wat ik niet wou. Een kant-en-klare oplossing, zoals aiki-noedels bijvoorbeeld; je bent er eventjes zoet mee, maar gauw gaat je maag toch alweer knorren naar iets wat meer voedt. Een recept dat meer inspanning vraagt en wel leidt tot een voedzaam resultaat, is kiezen vóór iets. Meermaals heb ik al mogen ervaren dat dit de meest duurzame optie is. Of het nu gaat om een job of de man van mijn leven, het gaat erom te weten waar ik voor sta. Noem het visualiseren, zojewil, of noem het focus. Dit proces van lange adem verliep voor mij langs psychologische testen over hoe ik functioneer in welke teams, het uitstippelen van mijn talenten en vaardigheden, tal van verdiepende gesprekken met professionals, boeken over solliciteren en over weten wat je wil en wat bij je past. Gaandeweg kon ik loslaten wat ik niet wou en gaan voor wat passend bij me is. De lijst van aan te snijden ingrediënten werd korter, de inhoud van de pan voller, en mijn hoofd lichter.
Zelfkennis en moed
Na tijden van gedreven sollicitatiebrieven, vermoeiende gesprekken en frustrerende afwijzingen, had ik voldoende tegenslagen maar tegelijk ook zelfkennis en moed verzameld om te gaan voor wat ik vertrouwde dat het juiste voor me was. Met mijn focus op zak liet ik recruiting agencies weten dat zij mij geen voorstellen meer hoefden te doen. Zij stellen jobs voor in andere sectoren dan degene die mij interesseren. Bij de VDAB haalde ik mijn cv offline; zo werd ik niet langer meerdere keren per dag gecontacteerd door interimbureaus met dezelfde insteek als die recruiters. Ik zocht op websites als 11.be, de Stad en OCMW Gent, en websites van organisaties die me interesseren. Daarnaast zijn er de mensen die me door en door kennen en me taggen in interessante facebook-posts met vacatures. Op die laatste, onnozel simpele wijze, vond ik de jobomschrijving en werkplek die me opnieuw hoop gaf.
Goede Vrijdag
Na twee sollicitatiegesprekken en lange dagen wachten vol ongeduld, kreeg ik op een Goede Vrijdag het nieuws dat ik na het weekend mijn leven anders mocht gaan inplannen. Ik ging aan de slag in een bezinnings- en conferentiecentrum, gevestigd in een historisch kloosterpand. Ondertussen werk ik er al drie maand. Ik vind er mijn rust en structuur in een geregeld werkrooster en in het administratieve luik. Op creatief vlak kan ik mijn ei kwijt in het takenpakket van de communicatie en de vele events die er doorgaan testen mijn organisatorische skills. Aan sociaal contact geen gebrek dankzij de vragen van organisatoren van en deelnemers aan de activiteiten en dankzij mijn betrokken, inspirerende en lieve collega’s. Dit alles in een vzw die een bijdrage wil leveren aan de samenleving op vlak van spiritualiteit en zingeving. Die zinnen waar ik zo lang over deed om ze te kunnen neerpennen, gevoed door een vastberaden focus, vormden de magische sleutel tot mijn ‘goeie job’.
En dan ga ik nu mijn focus richten op die prince charming!
Heb je genoten van het verhaal van Jill? Haar verhaal over de zoektocht naar werk is misschien ten einde maar Jill heeft nog veel meer te vertellen! Volg zeker haar blog ‘Chill met Jill’ of volg haar op Medium onder de naam #hartenspinsels!
