In de stille nacht
Als de schaduwen uithangen
Verschijnt de angst
Een duister verlangen,
Hij fluistert in de donker
Onzichtbaar
En dringt tot in de diepste zielenpijn
De adem stokt
Het hart bonst wild
Terwijl de nachtmerries dansen
In mijn stille kamer
Angst leeft in ons
Verstikkend
Die zich verbergt
In elke schaduw
Onzichtbaar
Maar in het licht
Wordt angst verdreven
Dus laat mij sterven
Naar het licht
En de moed
Tot dan,
Blijf ik in wanhoop
Welkom terug
Kind van Cioran
DR
