#DagZonderArbeid

arbeid

opiniestuk

#DagZonderArbeid

Geplaatst op 25/04/2022 door Nadia Kara

Deel dit artikel

Op 1 mei vieren we op wereldschaal de Dag van de Arbeid. Voor de werkende bevolking is dit een dag om trots te zijn op je werk, je arbeid, en je rechten als werknemer. Arbeid is in onze samenleving ontzettend belangrijk en is een van de belangrijkste statussymbolen. Het is een symbool van je meerwaarde in de samenleving en je loon is de tegenprestatie voor verrichte meerwaarde in de vorm van arbeid.

Maar wat met mensen die zonder werk zijn? We willen met Co-Searching stilstaan bij dit belangrijk maatschappelijk aspect. Zonder arbeid zijn is meer dan louter niet willen werken. Het gaat om een zeer complexe en veelzijdige situatie, en we willen dus enerzijds aandacht brengen voor deze verscheidenheid, en anderzijds sensibiliseren over de mogelijke gevolgen daarvan: eenzaamheid, verlies van je eigenwaarde, financiële problemen, enorme mentale last, psychologische druk, onder andere.

Werkloos of zonder arbeid zijn, is voor niemand gelijk en kan in verschillende contexten gebeuren. Toch ervaren we allemaal dezelfde gevoelens van kwetsbaarheid, hopeloosheid en eenzaamheid. Het is een onuitgesproken taboe want de schaamte is ook groot; net daarom vinden we het belangrijk om deze situatie bespreekbaar te maken.

Op 2 mei lanceren we de #DagZonderArbeid. Met deze campagne willen we de samenleving sensibiliseren over de aangrijpende situatie waarin zo veel mensen ooit in hun leven terechtkomen. We wensen de vele gezichten van werkloosheid te laten zien, en op die wijze meer nuance brengen in het maatschappelijk debat rond werkloosheid en het beeld dat mensen zonder arbeid een probleem zijn voor onze samenleving.

De campagne #DagZonderArbeid nodigt mensen uit om hun eigen werkloosheid- getuigenis te delen op sociale media.

Wat kan je doen om de boodschap mee te verspreiden?

  1. Deel jouw verhaal op LinkedIn, Facebook, Instagram, Twitter… en vergeet de hashtag #DagZonderArbeid niet. Inspiratie nodig? Hieronder vind je een paar getuigenissen van onze medewerkers en vrijwilligers.
  2. Ben je nooit werkloos geweest, of wil je er (nog) niet openlijk over praten? Deel deze blogpost om onze actie bekender te maken.

Maak duidelijk dat je niet meegaat in de trend dat mensen zonder arbeid onnodig gestigmatiseerd worden en dit ten koste van hun (mentale) welzijn. Laat zien dat je niet beoordeeld wil worden en je ook anderen niet wil beoordelen op basis van het al dan niet hebben van werk.

Lees hieronder de getuigenissen van onze medewerkers en vrijwilligers.

Mijn herinnering aan werkloosheid katapulteert mij terug naar mijn afstuderen. Ik was afgestudeerd als journalist en ik had een probleem. Want ik wist HET niet. Wat ik met de rest van mijn leven zou aanvangen. Dankzij mijn ‘ik zeg op bijna alles ja want ik weet het niet’ attitude begon ik letterlijk voor vanalles te solliciteren. Werkgevers aan de andere kant moeten mijn besluiteloosheid ook gevoeld hebben, want ondanks mijn perfect opgestelde brief (duh!), werd ik bijna nooit uitgenodigd voor een gesprek. Ik hield voor RVA een mapje bij met al mijn sollicitaties (jaja op papier) en dat mapje werd dikker en dikker tot ik een dikke ringmap verzameld had met honderden sollicitaties. Met het groeien van de ringmap, slinkte mijn zelfvertrouwen. Tot iemand mij een kans gaf. Ik was vertrokken….

Niet dat ik meteen mijn droomjob te pakken had, maar door verschillende ervaringen op te doen leerde ik meer over mezelf. Ik leerde wat mij wel en niet lag. Ook vrijwilligerswerk heeft mij hier sterk in geholpen. Het opent deurtjes in je hoofd en mogelijkheden die je zelf nog niet zag. Door meer werk-en levenservaring op te doen is mijn angst voor werkloosheid bijna verdwenen. Ik geloof dat een periode van werkloosheid niet het einde is maar meestal het begin van iets moois. Wie weet wat er nog op je pad komt?

Ondertussen ben ik al 7 jaar aan de slag bij Co-Searching waar ik, samen met een trouwe team vrijwilligers, een aanbod aan workshops en andere events samenstel, voor een door werkzoekenden in Gent: zo blijven we van elkaar leren en inspireren!

#DagZonderArbeid

Annelies, regioverantwoordelijke Gent voor Co-Searching

Als werk zoeken..:

…een fulltime job is…waarom wil je dan nog een job bemachtigen?

…gelijk valt met je handen in het haar zitten…waarom heb je dan nog een kapper nodig?

…bloed, zweet en tranen betekent…waarom je dan in je vinger snijden, naar de fitness gaan en tranen met tuiten huilen bij de laatste aflevering van Mooi en Meedogenloos?

…betekent dat je je van het ene sollicitatiegesprek naar het andere rept…waarom heb je dan nog een smartwatch nodig om je stappen te tellen?

Nee, echt waar. Werk zoeken is een stiel. Werk zoeken vraagt ontzettend veel van een mens. Werk zoeken kruipt in je kleren, zonder dat je kleermakerspak klaar is. Het is een onzekere toestand, waarbij je soms geluk hebt, soms niet. Je leert met vallen en opstaan, hoe je je zoektocht voortzet, maar de afloop is onzeker.

We onderschatten vaak wat werk zoeken betekent voor een werkzoekende. Maanden van onzekerheid, dan een sollicitatiegesprek, dan weer niets. Veel flexibiliteit om je projecten overboord te gooien want die ene job, die niet echt bij je past, lonkt toch naar jou. En wat doe je dan?

Ik was zelf een paar maanden werkloos voor ik mijn eerste job vond. En wat ik hierboven beschrijf is zo herkenbaar. Ik voelde me soms leeg, nutteloos, soms alleen maar “de werkzoekende”. Ik wist niet tot welke compromissen ik bereid was om een job te aanvaarden. En ook niet meer wat te zeggen op alle weigeringen die ik kreeg.

Ik kan alleen maar zeggen…thumbs up voor de werkzoekende! Je verdient een pluim, een gouden veer en tonnen van respect voor jouw zoektocht.

#DagZonderArbeid

Maïté, vrijwilligster en workshopbegeleidster bij Co-Searching

Toen ik afstudeerde had ik al een voorstel van mijn stageplek om daar te beginnen. Daarna heb ik van een agency naar een andere genavigeerd, zonder te veel moeite: als ik van job wou veranderen, vond ik altijd een plek. Als ik van sector wou veranderen, kon ik mezelf altijd verkopen in mijn sollicitatiebrief, en mensen charmeren in een sollicitatiegesprek. Werk zoeken was voor mij toen een leuke uitdaging, een manier om mijn CV aan te vullen, en vooral aan de wereld te bewijzen dat ik alles kon. En als iedereen overtuigd was dat ik zo goed was, kon ik er zelf ook in geloven.

Fast-forward naar 2021: al een jaar Corona, lockdowns, gebrek aan sociaal contact, stress van het nieuws, en uiteindelijk een verdict: burn-out. Mijn perfectionisme bleek dan toch een minpunt te zijn.

Ik kreeg eerst twee weken, dan een maand. “Zo lang!”, dacht ik. Het werd verlengd, en opnieuw, weeral…in totaal bleef ik 5 maanden thuis. Zes maanden slapen, huilen. Zes maanden therapie, yoga, wandelingen, gesprekken. Zes maanden werkloos, voor de eerste keer in mijn leven. Zes maanden om opnieuw te leren wie ik was, wat ik wou.

Zo merkte ik bijvoorbeeld voor de eerste keer hoe toxisch onze maatschappij kan zijn als het over werk gaat: precies alsof jouw enige waarde in de samenleving, jouw job is. Want wat draag je bij, los van de uren die je klopt? Wie ben je, zonder een titel?

Sinds mijn burn out focus ik meer op mezelf. Wie ik echt ben. En wat ik echt wil doen. Werk is ook maar werk.

#DagZonderArbeid

Nadia, communicatieverantwoordelijke Co-Searching

Ik was 54 toen ik door herstructurereing mijn job verloor.

Als oudere werkloze kom je van de ene dag op de andere in een wereld terecht die je niet kent. Je hebt veel ervaring, je hebt een master… en plots zijn dat allemaal handicaps: je bent gewoon te duur, niet meer rendabel.

Dan kom je op een eiland terecht. Het gesprek valt stil als je ergens een ruimte binnenwandelt. Je voelt dat er over je gepraat wordt: “Wat doet ie in een winkel om 14u op een dinsdag?”. Je vrouw wordt gevraagd: “Heeft ie nog geen werk?”

Je geraakt niet weg van dat eilandje…en corona doet er nog een schep bovenop. Een eiland met enkel Zoom als reddingsboot.

Niet opgeven, contacten blijven zoeken, proberen nieuwe mensen te leren kennen en netwerken, nu corona wat op achtergrond geraakt.

En toch beseffen dat het leven niet enkel uit werk bestaat, maar er nog meer is. Naar dit moet je ook zoeken.
Beide zijn niet eenvoudig maar ik probeer de moed erin te houden.

#DagZonderArbeid

Johan, vrijwilliger en blogger bij Co-Searching

Ben ik nu begeleider, animator, hulpverlener, opvoeder, psycholoog, projectcoördinator, of nog iets anders? Als je een beetje vanalles kan is het niet altijd eenvoudig om één job te kiezen, en in sollicitaties helpt het al helemaal niet als je dat ene doel niet altijd kan vooropstellen. En daar geduldig onder blijven en zelfvertrouwen niet door verliezen, lukte dikwijls ook maar met vallen en opstaan.

Gelukkig heb ik wel de kans gekregen om vanalles te proeven en is mijn zelfvertrouwen doorheen de jaren heel wat aangesterkt.

Maar zelfs dan nog is het zoeken!

#DagZonderArbeid

Dries, coordinator Co-Searching